Cualquier tiempo pasado fue anterior es una novela histórica de Nieves Concostrina.
Es una obra sobre la historia de España y Europa. Es muy interesante y adictiva, contando diferentes anécdotas del mundo de una manera única y inspiradora.
Son varios capítulos contando historias de cientos de años de diferencia, como el de los nazis en Canarias o las momias egipcias.
”Harry Potter” é unha saga de libros escritos pola escritora J.K Rowling. Harry é un neno orfo que é mago, o neno pensaba que os seus pais morreran nun accidente de trafico pero aos 13 anos chegoulle una carta de howards, que lle cambiaría a vida. ¿Descubrirá todo o que le ocultaran? ¿Saberé quen son seus pais?
El Príncipe es uno de los tratados políticos escritos por Maquiavelo a lo largo de su vida.
Al principio del libro, Maquiavelo señala que El Príncipe es una guía para los que vayan a ser gobernantes de monarquías, o como se menciona en el libro más precisamente, principados.
En él, se van desarrollando consejos y formas de gobierno con el fin de aconsejar a los descendientes de la familia Medici de Florencia, poniendo ejemplos de triunfos o fracasos de otras de las grandes familias de la Italia renacentista como los Sforza de Milán.
Este es el libro de donde surge el adjetivo “maquiavélico” con el fin peyorativo que se le atribuye a día de hoy, a pesar de que en ninguna línea del libro aparece la frase que corrientemente define el término; “el fin justifica los medios”.
Sin embargo sí que se pueden sacar enseñanzas que sin duda alguna podría decirse que nos son aplicadas a nosotros. La más llamativa es la cuestión que el autor presenta respecto a la voluntad del pueblo. ¿Es mejor ser temido o amado? Se cuestiona Maquiavelo, a lo que se responde a sí mismo comentando: el amor viene de la voluntad del pueblo, mientras que el miedo viene de la voluntad del gobernante. Quizás si intentásemos buscar sentido a esta reflexión para aplicarla hoy en día, lo encontraríamos sin demasiada dificultad…
Leningrado. Decembro de 1942
Este é o contexto espazotemporal no que o autor basea a súa obra.
Un neno, Boris, será testemuña do que foi o asedio máis longo de toda a historia da humanidade, o cal se prolongou durante preto de dous anos e medio e deixou Leningrado devastado.
Na novela, expóñense temas como a crudeza da fame, a morte, a dor e a ignorancia que ten un neno nunha situación tan complexa.
No libro faise unha especial insistencia na importancia que tivo neste contexto o “Camiño da Vida”, unha liña de aprovisionamento que nalgunha que outra ocasión lle salva a vida ao protagonista; así como tamén se nos presentan tintes de humanidade nun mundo deshumanizado cando o protagonista se adentra en liñas inimigas para conseguir algo de comida.
Ca
da 24 de outubro celébrase en todo o mundo o Día das Bibliotecas para recoñecer o papel que cumpren como institucións esenciais para a promoción da paz e o benestar espiritual da humanidade. Escolleuse este día en recordo da destrución da Biblioteca de Sarajevo durante o conflito balcánico.
Este ano a Biblioteca Gabriel García Márquez de Barcelona foi escollida como a mellor biblioteca pública do mundo segundo a Federación Internacional de Asociacións de Bibliotecarios e Bibliotecas. Á vista está que é unha marabilla:
Bastián, un neno duns 10 anos, tras esconderse nunha tenda de libros dos seus compañeiros, sente a necesidade de roubar un libro que lle chama a atención.
En vez de entrar en clase decide agocharse no desván do colexio, onde cuberto por mantas militares polvorientas inicia a lectura do libro,
Fantasia, o mundo no que Bastián queda absorbido está pasando por unha grande invasión da Nada, o mundo está desaparecendo e a Emperatríz Infantil nombra a Atreyu para encontrar unha solución.
1 Capitul0 (A mordedura do raptor)
Neste primeiro capitulo preséntasenos a Bobbie Carter, unha Medica que foi a Baia Añasco para pasar dous meses como medica visitadora. A Bobbie encantáballe Costarrica salvo pola choiva, a interminable choiva. Nestas que bobbie escoita outro son mesturado coa choiva e pensa que podería ser un helicóptero, ao chegar o helicoptero baixan dous homes negros cun mozo ao lombo, de súpeto un señor chamado Ed Regis facerse suplicando un medico a esto a doutora tómbao na súa padiola, ao levantar a súa camisa chea de sangue pode apreciar un racho por todo o ombreiro e na perna dereita.Manuel estaba en pé xunto á porta verde brillante da clínica, axitando as mans. Os homes levaron o corpo ao interior e colocárono sobre a mesa que había no centro da habitación. De inmediato puido ver que non tiña bo aspecto. Era case seguro que morrería.
No bordo da ferida, a carne estaba feita pedazos. No centro, o ombreiro estaba dislocado, os pálidos ósos expostos.
—É coma se esnaquizaríalle un animal —comentou Bobbie Carter, sondando a ferida. Vira dous ataques con desgarramiento. O outro, a un empregado de circo bébedo, vítima dun desafortunado encontro cun tigre de Bengala.
Inclinouse aínda máis, sondando a ferida coas xemas dos dedos.
Pero non había terra, só unha escuma esvaradía, viscosa. Bobbie nunca cheirara algo así antes.Unha vez máis, advertiu a tensión de Ed Regis. Unha vez máis, preguntouse o por que. Bobbie Carter volveu ás feridas. Por algunha razón, non cría estar a ver traumatismos de orixe mecánica. Sinxelamente non tiñan o aspecto correcto, non había contaminación con terra no lugar da lesión; tampouco o compoñente indicador de lesión por esmagamento.
Pero aquí non o había. No canto de eso, a pel do mozo estaba desgarrada —arrancada en farrapos— en sentido transversal no ombreiro e tamén na coxa.
Realmente, parecía a desfeita producida por un animal.
As mans.
Sentiu calafríos cando mirou as mans do mozo: había pequenos cortes en ambas as palmas e mazaduras nas bonecas e os antebrazos. Bobbie traballara suficiente tempo en Chicago como para saber o que significaban.Bobbie volveu mirar a escuma viscosa que, como unha veta, estendíase sobre a ferida. Tocouna, fregándoa entre os dedos. Case parecía saliva… Os beizos do raparigo movéronse: —Raptor —rumoreou. Con ton asustado, Manuel dixo: —Mordeulle. —Que mordeulle? —Raptor. —Que é un raptor? —Significa jupia . Bobbie engurrou o entrecejo. Os costarriqueños non eran moi supersticiosos, pero ela oíra xa antes que na aldea falábase das jupias. Dicíase que eran espectros nocturnos, vampiros sen cara que secuestraban nenos pequenos. Segundo a crenza, as jupias outrora viviran nas montañas de Costa Rica, pero agora habitaban as illas de mar a dentro.
Este verán lin Investigación 091(de Pepe Carballude); trata dun crimen/asesinato dunha nena pero non só a mataron…
Ao principio nun se sabe moito que pasa pero despois vai mellorando….((Eu aconsello leelo))
Encantoume o libro Xoeliki e as aventuras dun ciber pirata.
O libro trata sobre un rapaz chamado Xoeliki e que vive coa súa nai o seu pai morreu cando xoeliki era pequeno. Criouse sempre coa súa nai, ao final descubriu que o seu pai era un ciber pirata.
Recomendo a lectura deste pequeno libro, A utilidade do inútil, obra de Nuccio Ordine, filósofo, educador e humanista italiano recentemente falecido e ao que se recoñeceu co premio Princesa de Asturias de Comunicación e Humanidades 2023. A modo de man
ifesto, na Utilidade do inútil o autor “repasa as opinións de filósofos e escritores sobre a importancia de seguir tutelando en escolas e universidades ese afán de saber e de indagar sen obxectivo inmediato práctico no que tradicionalmente se baseou a dignitas hominis”. Un documento que resalta a importancia das humanidades, cheo dunha erudita e á vez amena exposición do valor, a importancia do saber e o coñecemento e como estes enriquecen ao ser humano. “Só o saber pode desafiar unha vez máis as leis do mercado. Eu podo poñer en común cos outros os meus coñecementos sen empobrecerme (…) dando vida a un proceso virtuoso no que se enriquece, ao mesmo tempo, quen dá e quen recibe”.
Tino Fuentes
