1 Capitul0 (A mordedura do raptor)
Neste primeiro capitulo preséntasenos a Bobbie Carter, unha Medica que foi a Baia Añasco para pasar dous meses como medica visitadora. A Bobbie encantáballe Costarrica salvo pola choiva, a interminable choiva. Nestas que bobbie escoita outro son mesturado coa choiva e pensa que podería ser un helicóptero, ao chegar o helicoptero baixan dous homes negros cun mozo ao lombo, de súpeto un señor chamado Ed Regis facerse suplicando un medico a esto a doutora tómbao na súa padiola, ao levantar a súa camisa chea de sangue pode apreciar un racho por todo o ombreiro e na perna dereita.Manuel estaba en pé xunto á porta verde brillante da clínica, axitando as mans. Os homes levaron o corpo ao interior e colocárono sobre a mesa que había no centro da habitación. De inmediato puido ver que non tiña bo aspecto. Era case seguro que morrería.
No bordo da ferida, a carne estaba feita pedazos. No centro, o ombreiro estaba dislocado, os pálidos ósos expostos.
—É coma se esnaquizaríalle un animal —comentou Bobbie Carter, sondando a ferida. Vira dous ataques con desgarramiento. O outro, a un empregado de circo bébedo, vítima dun desafortunado encontro cun tigre de Bengala.
Inclinouse aínda máis, sondando a ferida coas xemas dos dedos.
Pero non había terra, só unha escuma esvaradía, viscosa. Bobbie nunca cheirara algo así antes.Unha vez máis, advertiu a tensión de Ed Regis. Unha vez máis, preguntouse o por que. Bobbie Carter volveu ás feridas. Por algunha razón, non cría estar a ver traumatismos de orixe mecánica. Sinxelamente non tiñan o aspecto correcto, non había contaminación con terra no lugar da lesión; tampouco o compoñente indicador de lesión por esmagamento.
Pero aquí non o había. No canto de eso, a pel do mozo estaba desgarrada —arrancada en farrapos— en sentido transversal no ombreiro e tamén na coxa.
Realmente, parecía a desfeita producida por un animal.
As mans.
Sentiu calafríos cando mirou as mans do mozo: había pequenos cortes en ambas as palmas e mazaduras nas bonecas e os antebrazos. Bobbie traballara suficiente tempo en Chicago como para saber o que significaban.Bobbie volveu mirar a escuma viscosa que, como unha veta, estendíase sobre a ferida. Tocouna, fregándoa entre os dedos. Case parecía saliva… Os beizos do raparigo movéronse: —Raptor —rumoreou. Con ton asustado, Manuel dixo: —Mordeulle. —Que mordeulle? —Raptor. —Que é un raptor? —Significa jupia . Bobbie engurrou o entrecejo. Os costarriqueños non eran moi supersticiosos, pero ela oíra xa antes que na aldea falábase das jupias. Dicíase que eran espectros nocturnos, vampiros sen cara que secuestraban nenos pequenos. Segundo a crenza, as jupias outrora viviran nas montañas de Costa Rica, pero agora habitaban as illas de mar a dentro.
