Xente Lendo

É o momento de ser solidario, quedar na casa e aproveitar o parón para gozar dun bo libro que nos axude a evadirnos.

Agardamos recomendacións!

 

 

 

Dicía o escritor italiano Italo Calvino que os libros clásicos eran aqueles que nunca acababan de dicir aquelo que tiñan que dicir e aos que se volvía sempre nunha relectura que, en realidade, acababa sendo unha lectura de descubrimento coma a primeira. Cando os lemos de novos -ás veces sen entendelos moi ben- imos collendo con eles unha experiencia formativa, pois ofrecen modelos, contidos, valores ou termos de comparación que nos van acompañar continuamente ao longo da nosa vida e que seguen actuando moitos anos máis tarde, cando nos parece que xa os tiñamos esquecidos, porque forman parte, en realidade, dos nosos mecanismos de pensamento.

Neste tempo de epidemia, de inquietude e axitación, cómpre a serenidade e a reflexión e parece un bo momento para rescatar da caixa da memoria o que nos ensinaron os libros. Esta vez hai que facelo cunha historia na que a literatura se anticipou á realidade, ou a realidade coincidiu coa literatura: na cidade alxerina de Orán, nos anos corenta do século pasado, esténdese unha pestilencia polas rúas da cidade; as autoridades vacilan, non saben que facer, pero acaban pechando a cidade e deixan aos seus habitantes enfrontados a unha existencia absurda, na soidade absoluta, sometidos á Administración e vítimas de quen manexa e manipula a información.

É a historia que conta Albert Camus en La peste (1947); baséase nuns feitos reais -unha epidemia de cólera- que tiveron lugar no norte de Alxeria na época da colonización francesa a mediados do século XIX e que resultan de perfecta actualidade. Vede este fragmento de exemplo:

«– Naturellement, vous savez ce que c’est, Rieux?
– J’attends le résultat des analyses.
– Moi, je le sais. Et je n’ai pas besoin d’analyses. J’ai fait une partie de ma carrière en Chine, et j’ai vu quelques cas à Paris, il y a une vingtaine d’années. Seulement, on n’a pas osé leur donner un nom, sur le moment… Et puis, comme disait un confrère : “C’est impossible, tout le monde sait qu’elle a disparu de l’Occident.” Oui, tout le monde le savait, sauf les morts. Allons, Rieux, vous savez aussi bien que moi ce que c’est…
– Oui, Castel, dit-il, c’est à peine croyable. Mais il semble bien que ce soit la peste.»

Un narrador neutro presenta a realidade abafante das rúas desertas cun humor corrosivo e existencial, con parábolas e visións enfrontadas dos personaxes que levan ao lector á reflexión sobre a maneira na que o home, como individuo e parte da sociedade, afronta o sufrimento.

É a ocasión de lela ou de relela. No orixinal mellor; pero tamén na excelente tradución de Xavier Senín e Isabel Soto que publicou en 2018 a editorial compostelá Hugin e Munin.

Ao día seguinte seguimos afondando na literatura de Roald Dahl, esta vez nas súas obras para os máis novos. Entre os seus libros máis populares están Charlie e a fábrica de chocolate, Matilda, Iago e o pexego xigante…

Moitas delas foron levadas ao cine e escollemos a versión que fixo Tim Burton de Charlie e a fábrica de chocolate para gozar desta historia.

 

Tivemos tamén a honra de que Manuel Manquiña viñese representar parte dun espectáculo seu baseado en textos de Roald Dahl.

Aínda que é recordado especialmente polas súas narracións para nenos e mozos, Roald Dahl escribiu numerosas obras para adultos, entre as que sobresae Relatos do inesperado, unha brillantísima colección de contos de intriga e humor negro. Manquiña representou algún deles para nós.

Este ano celébrase o centenario do primeiro número da Revista Nós. Varios alumnos de 2º de bacharelato fixeron de guías da exposición que con tal motivo se instalou na Sala de Estudo. Se ben o centenario da revista cultural Nós foi o motivo principal, o que se pretendía coa exposición era reflectir o intenso labor cultural que se levou a cabo nesa época en ámbitos diferentes: lingua, ensino, igrexa, arte, literatura, ciencia, cine, política, teatro…

Parabéns, rapaces!

A semana pasada celebramos a nosa VIII Semana Cultural, este ano co título Relatos. Como podedes imaxinar, con ese título a literatura estivo moi presente de moi distintas maneiras. Facemos un repaso.

“Los escarabajos vuelan al atardecer” de María Gripe, dejó un bonito recuerdo en mi época de adolescente, por eso quiero recomendarlo. Se trata de un libro juvenil de misterio, de esos que te atrapan y no puedes dejar de leer, con lenguaje sencillo pero no por ello simple.

¿Qué podemos encontrar en esta novela? Pues tenemos a tres amigos, una historia de amor turbulenta, un secreto escondido durante dos siglos, una casa encantada y algún fantasma. Una gran combinación para crear una perfecta obra del género de misterio.

La historia comienza con Jonas y Annika Berglund, dos hermanos que junto con su mejor amigo, David, pasarán un verano cuidando las plantas de una antigua casa reconvertida en pensión llamada La Quinta Selanderschen. Con el paso de los días, irán descubriendo retazos de la historia de esa casa, sus habitantes y el origen de su extraño nombre. Un fuerte vínculo conecta a Annika y David con los primeros habitantes de la casa y les hará revivir vidas pasadas.

Un libro cien por cien recomendable, tanto para público adolescente como para adultos

Según Ruiz Plequezuelos, “Agatha Christie es la responsable de que mucha gente sepa cuántos segundos necesita el arsénico para acabar con una persona, o la dirección exacta en la que un puñal inflige una herida mortal. También es la culpable de que en ficción los mayordomos siempre despierten nuestra suspicacia, y la responsable de que tantos y tantos lectores pensemos que la peor inversión para una familia británica acomodada es contar con un jardinero, pues según los códigos de la edad de oro de la novela de crímenes es solo cuestión de tiempo que mate a alguien.”

Este año con la obra de teatro y la exposición dedicada a esta escritora tuvimos la suerte de sumergirnos en el mundo de la reina del misterio. Descubrimos su pasión por la arqueología, su trabajo como enfermera voluntaria en la Segunda Guerra mundial y a una escritora prolífica que inspiró a numerosos escritores con sus juegos de misterio y finales inesperados. Recomiendo sus obras y las películas inspiradas en ellas.

Onte comezou a Semana Cultural e tivemos a sorte de contar coa presenza do escritor Xosé Neira Cruz, o  “padriño” do concurso búscase xente lendo do curso pasado. Desta volta, veunos falar dun tema sobre o que versa a súa tese doutoral: A viaxe de Cosme III de Médici a Galicia. Un verdadeiro luxo.

 

Como podedes ver, tamén escribiu un libriño para nenos no que narra a dita viaxe.

O venres pasado os alumnos de 1º, 2º e 3º da ESO asistimos á estrea de Os nenos da varíola, a adaptación teatral da novela do mesmo nome de María Solar. Para os de 3º a historia era ben coñecida xa que leran a novela na 1ª avaliación. Nela pártese dun feito real e sorprendentemente descoñecido: a Real Expedición Filantrópica da Vacina de 1803. Foi a primeira, e polo momento a única vez, que os humanos acabaron cunha enfermidade mediante o uso dunha vacina. De todos os implicados nela, só o seu director, o doutor Balmis, recibiu en vida os honores e o recoñecemento merecidos. Con esta obra recupérase a memoria tamén daqueles nenos dos hospicios da Coruña e Santiago e da súa reitora, Isabel Zendal, considerada hoxe a primeira enfermeira en misión internacional pola OMS.

Ao rematar, as actrices e actores fixéronse un selfie con nós, aquí estamos.