Boris. Jaap teer Haar

Leningrado. Decembro de 1942

Este é o contexto espazotemporal no que o autor basea a súa obra.

Un neno, Boris, será testemuña do que foi o asedio máis longo de toda a historia da humanidade, o cal se prolongou durante preto de dous anos e medio e deixou Leningrado devastado.

Na novela, expóñense temas como a crudeza da fame, a morte, a dor e a ignorancia que ten un neno nunha situación tan complexa.

No libro faise unha especial insistencia  na importancia que tivo neste contexto o “Camiño da Vida”,  unha liña de aprovisionamento que  nalgunha que outra ocasión lle salva a vida ao protagonista; así como tamén se nos presentan tintes de humanidade nun mundo deshumanizado cando o protagonista se adentra en liñas inimigas para conseguir algo de comida.

Día Internacional das Bibliotecas

Cada 24 de outubro celébrase en todo o mundo o Día das Bibliotecas para recoñecer o  papel que cumpren como institucións esenciais para a promoción da paz e o benestar espiritual da humanidade. Escolleuse este día en recordo da destrución da Biblioteca de Sarajevo durante o conflito balcánico.

Este ano a Biblioteca Gabriel García Márquez de Barcelona foi escollida como a mellor biblioteca pública do mundo  segundo a Federación Internacional de Asociacións de Bibliotecarios e Bibliotecas. Á vista está que é unha marabilla:

https://www.thenewbarcelonapost.com/biblioteca-gabriel-garcia-marquez-sant-marti-mejor-biblioteca-publica-del-mundo/

A Historia Interminable

Bastián, un neno duns 10 anos, tras esconderse nunha tenda de libros dos seus compañeiros, sente a necesidade de roubar un libro que lle chama a atención.

En vez de entrar en clase decide agocharse no desván do colexio, onde cuberto por mantas militares polvorientas inicia a lectura do libro,

Fantasia, o mundo no que Bastián queda absorbido está pasando por unha grande invasión da Nada, o mundo está desaparecendo e a Emperatríz Infantil nombra a Atreyu para encontrar unha solución.

La historia sin fin': 37 años de 'La historia interminable' | Noticias de actualidad | EL PAÍS

Novela Jurassic Park de Michael Crichton

1 Capitul0 (A mordedura do raptor)

Neste primeiro capitulo preséntasenos a Bobbie Carter, unha Medica que foi a Baia Añasco para pasar dous meses como medica visitadora. A Bobbie encantáballe Costarrica salvo pola choiva, a interminable choiva. Nestas que bobbie escoita outro son mesturado coa choiva e pensa que podería ser un helicóptero, ao chegar o helicoptero baixan dous homes negros  cun mozo ao lombo, de súpeto un señor chamado Ed Regis facerse suplicando un medico a esto a doutora tómbao na súa padiola, ao levantar a súa camisa chea de sangue pode apreciar un racho por todo o ombreiro e na perna dereita.Manuel estaba en pé xunto á porta verde brillante da clínica, axitando as mans. Os homes levaron o corpo ao interior e colocárono sobre a mesa que había no centro da habitación. De inmediato puido ver que non tiña bo aspecto. Era case seguro que morrería.

No bordo da ferida, a carne estaba feita pedazos. No centro, o ombreiro estaba dislocado, os pálidos ósos expostos.

—É coma se esnaquizaríalle un animal —comentou Bobbie Carter, sondando a ferida. Vira dous ataques con desgarramiento. O outro, a un empregado de circo bébedo, vítima dun desafortunado encontro cun tigre de Bengala.

Inclinouse aínda máis, sondando a ferida coas xemas dos dedos.

Pero non había terra, só unha escuma esvaradía, viscosa. Bobbie nunca cheirara algo así antes.Unha vez máis, advertiu a tensión de Ed Regis. Unha vez máis, preguntouse o por que. Bobbie Carter volveu ás feridas. Por algunha razón, non cría estar a ver traumatismos de orixe mecánica. Sinxelamente non tiñan o aspecto correcto, non había contaminación con terra no lugar da lesión; tampouco o compoñente indicador de lesión por esmagamento.

Pero aquí non o había. No canto de eso, a pel do mozo estaba desgarrada —arrancada en farrapos— en sentido transversal no ombreiro e tamén na coxa.

Realmente, parecía a desfeita producida por un animal.

As mans.

Sentiu calafríos cando mirou as mans do mozo: había pequenos cortes en ambas as palmas e mazaduras nas bonecas e os antebrazos. Bobbie traballara suficiente tempo en Chicago como para saber o que significaban.Bobbie volveu mirar a escuma viscosa que, como unha veta, estendíase sobre a ferida. Tocouna, fregándoa entre os dedos. Case parecía saliva… Os beizos do raparigo movéronse: —Raptor —rumoreou. Con ton asustado, Manuel dixo: —Mordeulle. —Que mordeulle? —Raptor. —Que é un raptor? —Significa jupia . Bobbie engurrou o entrecejo. Os costarriqueños non eran moi supersticiosos, pero ela oíra xa antes que na aldea falábase das jupias. Dicíase que eran espectros nocturnos, vampiros sen cara que secuestraban nenos pequenos. Segundo a crenza, as jupias outrora viviran nas montañas de Costa Rica, pero agora habitaban as illas de mar a dentro.

Libro Jurassic Park, Michael Crichton, ISBN 9781947783744. Comprar en Buscalibre

A utilidade do inútil

Recomendo a lectura deste pequeno libro, A utilidade do inútil, obra de Nuccio Ordine, filósofo, educador e humanista italiano recentemente falecido e ao que se recoñeceu co premio Princesa de Asturias de Comunicación e Humanidades 2023. A modo de manifesto, na Utilidade do inútil o autor “repasa as opinións de filósofos e escritores sobre a importancia de seguir tutelando en escolas e universidades ese afán de saber e de indagar sen obxectivo inmediato práctico no que tradicionalmente se baseou a dignitas hominis”. Un documento que resalta a importancia das humanidades, cheo dunha erudita e á vez amena exposición do valor, a importancia do saber e o coñecemento e como estes enriquecen ao ser humano. “Só o saber pode desafiar unha vez máis as leis do mercado. Eu podo poñer en común cos outros os meus coñecementos sen empobrecerme (…) dando vida a un proceso virtuoso no que se enriquece, ao mesmo tempo, quen dá e quen recibe”.

Tino Fuentes

A parábola do angazo. Talía teatro

A parábola do angazo é unha obra teatral que pretende aportar unha perspectiva ou coñecemento sobre as cA parábola do angazo - Talia teatro - 39uestións lingüísticas.

Empeza cunha recoñecida lenda do Pai Sarmiento no século XVII, na cal, cun dialogo cheo de humor farán un percorrido por varias anécdotas da historia da nosa lingua, enlazando o noso pasado para explicarnos o noso presente e todo o que resistiu a lingua.

 

 

 

Non pretenden convencer aos galego falantes senón que pretenden facer unha reflexión,  e que sexan conscientes de porque empregan o castelán,  xa que poderíamos empregar a lingua que está no noso entorno que é o galego.

A parábola do angazo - Talia teatro - 273

Día Mundial do Teatro. A parábola do angazo

Hoxe, 27 de marzo, celébrase o Día Mundial do Teatro aínda que nós xa comezamos a celebralo unhas semanas antes.

Así, o pasado martes asistimos no teatro Principal á representación da obra A parábola do angazo da compañía Talía Teatro. Unha comedia premiada co María Casares ao mellor texto teatral orixinal, na que a través de diversas situación cotiás, nos convida a unha fonda reflexión sobre a relación que os galegos temos coa nosa lingua. Rimos, e moito, pero tamén marchamos para a casa cun “recado”,  o de mudar a nosa perspectiva sobre determinados prexuízos.

Esta obra vén seguir a estela doutras dúas obras anteriores: Bicos con lingua, pola que Artur Trillo recibiu o María Casares ao mellor actor, e Pelos na lingua, Premio Max 2012 ao mellor texto teatral, entre outros.  Pero sobre todo, máis alá dos premios “académicos”, recibiron o premio maior: foron vistas por un enorme número de espectadores ao longo dos anos.

Esta mañá tivemos a sorte de contar cun dos autores e actores da obra, Artur Trillo, peza clave na historia do teatro galego das últimas décadas. Fundador da compañía Talía, actor de cine e teatro, director durante 25 anos da Mostra de Teatro de Cee e profesor de teatro nunha morea de concellos. Os alumnos de 2º de bacharelato puideron conversar con el sobre varios temas que están traballando na aula: a sociolingüística, a historia recente do teatro galego e, ademais, sobre o propio oficio de actor. Moitas grazas a Artur e a toda a xente do teatro polos bos momentos que nos fan pasar.

Ligazón ao Manifesto galego do Día Mundial do Teatro 2023:

https://aaag.gal/novas/460/manifesto-galego-teatro-2023