Arredor da inmigración V. Mediterráneo

Estes días estreouse a película Mediterráneo, baseada na historia de Open Arms, unha ONG que se encarga de axudar aos máis vulnerables, protexen a vida de persoas abandoadas en augas internacionais, que inclúen problemas belicos, persecución ou pobreza.

Un dos seus actores protagonistas, Dani Rovira di o seguinte: “El Mediterráneo se ha convertido en una de las mayores fosas comunes de la historia reciente. Espero que la película ayude a cimbrear los cimientos de la sociedad sobre esto. Hay que entretener, pero también ayudar a que se cuestionen muchas cosas”.

Arredor da inmigración. A Cruz de Lampedusa

En outubro do 2013, 500 inmigrantes fuxían a Europa nunha patera que se afundiu fronte da costa Italiana de Lampedusa. Morreron 360 persoas e sobreviviron 155. Esta causa conmoveu á sociedade italiana e convocou o día de loito nacional recordando e honrando aos falecidos facendo unha cruz coa madeira do naufraxio. En Abril de 2014 a fundación italiana Casa del Espírito Santo e as Artes de Milán amosoulle a cruz ao Papa Francisco. Este bendeciuna e pediulles que se encargasen de que a cruz recorrese todo o mundo. A semana pasada tivemos a honra de tela no noso centro e poder reflexionar sobre o que significa.

Arredor da inmigración IV. WARSAN SHIRE- HOME

Warsan Shire naceu o 1 de agosto de 1988 en Kenya. Cando tiña un ano emigrou a Reino Unido ca súa familia. Estudou Artes en Escritura Creativa.

En 2011, publicou Teaching My Mother How To Give Birth , unha das súas poesías reivindicativas., que foi publicada na súa colección completa en 2016.

A súa poesía resultou tan impactante que foi traducida a diversas linguas : italiano, portugués, español, sueco, danés e estoniano. Estes poemas tiveron tanto interese xa que escribe sobre e para as persoas que non teñen voz pública, por exemplo, emigrantes e refuxiadas. Emprega as influencias da súa familia para describir as esperiencias que tiveron que enfrontar.

Agora imos amosarvos un fragmento dun dos seus poemas revolucionarios, neste caso HOME, traducido ao galego.

HOME / FOGAR. Warsan Shire

https://www.youtube.com/watch?v=ybTM-aaJxS0

Ninguén deixa o seu fogar a menos

que o seu fogar sexa a boca do lobo

só corres cara á fronteira

cando ves ao resto da cidade correndo tamén

Os teus veciños corren máis rápido ca ti

co alento sanguento nas súas gargantas

o rapaz co que foches á escola

o que te bicou trala vella fábrica de lata

suxeita agora unha arma máis grande ca el

só deixas o teu fogar

cando o teu fogar xa non te deixa estar.

 

Ninguén deixa o seu fogar se o seu fogar non o bota

con lume baixo os pés

sangue quente no ventre

non é algo que tiveses pensado facer

ata que o coitelo ardente non ameazou o teu pescozo

e aínda entón levaches o himno no teu alento

pero romper o teu pasaporte no baño dun aeroporto

saloucando por cada pedazo de papel

deixouche claro que non volverías atrás.

 

CARLA Giraut e AINHOA Barral

Arredor da inmigración III. Premio Nobel de literatura 2021

Abdulrazak Gurnah orixinario de Zanzibar, arquipélago africano, otorgáronlle o premio nobel da literatura o xoves 7 de outubro do 2021.

Este premio nobel foi outorgado por primeira vez a un escritor de orixe africana. Residente no Reino Unido, chegou como refuxiado en 1968 (pola persecución que sufrían no seu país as persoas, coma el, de orixe árabe).

O Xurado dixo que lle concedía o premio pola súa “penetración intransixente e compasiva nos efectos do colonialismo e o destino do refuxiado no abismo entre culturas e continentes”

Mateo Sánchez Gianzo

Pablo Barreiro Trías

Ao redor da inmigración II

Celso Emilio Ferreiro publicou no 1962 unha obra que denunciaba a situación dos emigrantes forzados a emigrar, por motivos alleos a súa vontade.

O poema fala sobre a xente que podes encontrar no camiño, que aínda sexan de diferentes razas todos pasan polo mesmo, e poden encontrar xente coa que teñan cousas en común.

Irmáus
Camiñan ao meu rente moitos homes.
Non os coñezo. Sonme estranos.
Pero tí, que te alcontras alá lonxe,
máis alá dos desertos e dos lagos,
máis alá das sabanas e das illas,
coma un irmáu che falo.

Si é túa a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos berros son igoales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sean distintas,
e tí negro i eu branco,
si temos semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.

Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos soños son igoales,
coma un irmáu che falo.

Común temos a patria,
común a loita, ambos.
A miña mau che dou,
coma un irmáu che falo.

Longa noite de pedra 1962.

Arredor da inmigracion I

Paréceme moi honrado escribir sobre estas cousas e os inmigrantes sacrificar as súas vidas para poder ser algo e que a sua familia non estea na miseria.

O escritor uruguaio Eduardo Galeano escribiu este poema que fala deste tema:

«Los emigrantesahora» de Eduardo Galeano

Desde siempre, las mariposas y las golondrinas y los flamencos vuelan huyendo del frío, año tras año, y nadan las ballenas en busca de otra mar y los salmones y las truchas en busca de sus ríos. Ellos viajan miles de leguas, por los libres caminos del aire y del agua.
No son libres, en cambio, los caminos del éxodo humano.
En inmensas caravanas, marchan los fugitivos de la vida imposible.
Viajan desde el sur hacia el norte y desde el sol naciente hacia el poniente.
Les han robado su lugar en el mundo. Han sido despojados de sus trabajos y sus tierras. Muchos huyen de las guerras, pero muchos más huyen de los salarios exterminados y de los suelos arrasados.

Los náufragos de la globalización peregrinan inventando caminos, queriendo casa, golpeando puertas: las puertas que se abren, mágicamente, al paso del dinero, se cierran en sus narices. Algunos consiguen colarse. Otros son cadáveres que la mar entrega a las orillas prohibidas, o cuerpos sin nombre que yacen bajo tierra en el otro mundo adonde querían llegar.
Sebastião Salgado los ha fotografiado, en cuarenta países, durante varios años. De su largo trabajo, quedan trescientas imágenes. Y las trescientas imágenes de esta inmensa desventura humana caben, todas, en un segundo. Suma solamente un segundo toda la luz que ha entrado en la cámara, a lo largo de tantas fotografías: apenas una guiñada en los ojos del sol, no más que un instantito en la memoria del tiempo.

https://www.youtube.com/watch?v=hrnT3RD2h6I

 

“Nunca sabes a donde te lleva la vida” de Michael Künstler

¡Hola!

Soy Julie y soy profesora de practicas (en historia y francés) en el seminario. Quería recomendar un libro que he leído este año y que tiene una historia peculiar.

Cuando llegue a Santiago de Compostela en el 2015 como estudiante Erasmus no paraba de pasear por la ciudad, descubriendo sus calles, sus parques, el maravilloso patrimonio que tiene esta ciudad. Un día muy temprano por la mañana, justo en el banco Santander de la Senra, conocí a Michael que pedía en la calle y fui a buscarnos bollerías y café. Aquella mañana, me quedé 4 horas sentadas a su lado mientras me contaba su vida, todo esto en alemán ya que yo no hablaba castellano y Michael era originario de Alemania. Pasaron los días, las semanas, y todos los días venia a saludarlo, ofrecerle lo que podía, y compartir momentos de conversación que realmente era lo que le hacia falta. Me parecía un hombre increíble, todo lo que me contaba me apasionaba, había estado en la Légion Etrangère en Córcega, donde yo había vivido el año anterior, había vivido en Holanda, había estudiado medicina… Cada día, quería ayudarlo y en cambio le pedía de contarme su vida que me apasionaba. Le saqué unas fotos y unos videos recitando textos suyos ya que escribía poemas preciosos, las imprimí y se las regalé en un sobre, para que tenga algún recuerdo conmigo. Un día, me dijo que había conocido a una abogada, Susana y que le estaba ayudando a salir de la calle. Y un día, Michael desapareció. Los primeros días pregunté por todo Santiago donde se había ido, si le había pasado algo, llamé al hospital, di mil vueltas por las calles y nada. Las semanas pasaban y me contaban que estaba enfermo, que se había marchado de España… me puse muy triste, pero seguí con mi vida ya que no podía hacer nada más, teniendo la esperanza que estaría en algún sitio y feliz.

Los años pasaron y en junio de 2021, enseñe el vídeo a un familiar, este vídeo en el cual recita un poema suyo…y de repente me dice “Pero yo conozco a este señor…he leído un articulo en la Voz de Galicia hace nada sobre él”. Empecé a buscar y efectivamente, Michael se había casado con Susana (la abogada) y estaba dando la vuelta a España en su autocaravana para promover su libro. En cuanto lo supe, lo busqué en las redes sociales y nos llamamos enseguida. Al día siguiente fui a la librería San Pablo (la única en la ciudad que tiene su libro) para comprar “Nunca sabes a donde te lleva la vida”. No os voy a mentir…quería tomar mi tiempo y leerlo con calma pero en pocas horas ya lo tenia acabado.. tenía muchísima curiosidad de llegar al final, y el resultado es: espectacular.  Es un grito de esperanza, una lección de vida, y esta extremadamente bien traducido (la versión original es en alemán). Desde su infancia hasta su situación actual, descubrimos varias vidas en una sola vida, la suya, que tenia que ser contada para dejar una huella. No ha sido camino fácil para el de saltar en este océano de recuerdos, asimilarlos y entregar su vida entera al público :es una prueba de coraje y de fuerza interior. Se acuerda de detalles que le da mucho color al libro, ya que plasma su realidad y todas sus emociones.

Nos reímos, nos emocionamos, admiramos al hombre que escribe las líneas. Sus palabras permiten entender porque alguien puede acabar viviendo en la calle, como se puede llegar a ser mendicante y adicto a las drogas, porque es tan difícil de salir de este mundo y sobre todo nos enseña a tener esperanza en la vida, porque como lo dice Michael…Nunca sabes a donde te lleva la vida.  

Ps: Os adjunto también la foto de mi emocionante reencuentro con el este verano después de tantos años sin verlo

El fantasma de Canterville. Oscar Wilde

El año pasado leí el libro del El fantasma de Canterville en clase y  vi una obra de teatro del libro interpretada por alumnos y profesores del seminario. El libro trata de un fantasma que esta en el castillo del señor Lord Canterville y un americano llamado Otis se lo quiere comprárselo al señor Canterville, todos incluyendo al señor Cantervillele dicen que eso es una locura comprar el castillo en el que esta el fantasma llamado Sir Simon de Canterville familia lejana del señor Lord Canterville. El señor Canterville le hizo una oferta al señor Otis, trataba de que la familia del señor Otis van a ir allí a vivir tres semanas y si en esas tres semanas no les aparece el fantasma le venderá el castillo al señor Otis.

Mateo, 3º ESO

 

harry potter/a pedra filosofal

A saga de HARRY POTTER  é moi boa pero vamos empezar pola primeira de todas,A PEDRA FILOSOFAL.

Trata dun neno que perdiu a seus pais porque os matou un mago, pero mataron a seus pais pero a el non o deron matado porque Harry  tiña poderes , pero el non lle daba moita importancia por que vivia con seus tios e seus tíos non creian neso.

Seus tíos tiñan un fillo , era moi consentido , pero a Harry non lle quería xa que súa tía era a irmá da nai de Harry.

Un día chegaron moitas cartas de invitacións a Howarts pero seu tío non queria que fora a ese sitio por que dicia que a maxia non existe  pero ao paso de uns dias enchiu a casa de cartas a si que decidiu mudarse a un sitio donde non houbese xente . Xa se mudaran e  chegou un home grandisimo a levarse a Harry a Howarts . Levouno e cando chegou a Howarts comiu e fixo un amigo, Ron Wisly. e cando xa levaba un tempiño houbo unha cousa que fixo Harry e é salvar Howarts ,xogando ao  axedrez. O axedrez era enorme e tamén os mataban se non ganaban e ganou.

Jorge, 1º ESO